زمانی که دستم را به سوی غیر تو دراز می کنم، چنان پشیمانم می کنی که به خودم می آیم و یادم می آید که تنها تو یاری رسان بی منت منی.
اما چگونه در جواب یاریت پاسخ می دهم: جز فراموشی و ناشکری.
دستهایم را همیشه به تو می سپارم و یادم نرود که تو هستی، " ای یاری رسان بی منت ".
